«اوست اگر هست به ملک وجود»

جهان عشق است و دیگر زرق سازی 

 همه بازیست الاّ عشق بازی

بی عشق جهان مباد که کانون زندگی از فروغ او گرم و روشن و فشار طاقت فرسای حوادث،با نوازش او مطبوع و آسان.

اگر ما عاشق نبودیم چگونه این عمر دور و دراز و خسته کننده را طی می کردیم و با چه حرارت کارخانه حیات ما به کار می افتاد؟!

برای که برمی خاستیم و برای که می نشستیم؟آری قوّت عشق با تحریک معنوی خود ما را به فعالیت و کوشش وامی دارد و دور را دوردست بر سر و روی ما می کشد.

همین عشق که درد بی درمان است،در عین حال درمان همه دردها فقط عشق شمع محفل و انیس شب های تار ماست.

عشق مدار زندگی و شیرازه کتاب امید و آرزوست.و این عشق یک عشق کاذب و هوا و هوس بازی نیست،بلکه فقط عشق به معبود یکتا و ازلی است و عشق پاک نیز از او منشأت می گیرد.

نوشته شده در چهارشنبه 88/8/20ساعت 1:20 عصر توسط مختار تندر نظرات ( ) |