کوچک که بودیم چه دل های بزرگی داشتیم

اکنون که بزرگیم چه دلتنگیم

کاش همان کودکی بودیم که حرفهایش را

از نگاهش می توان خواند

اما اکنون اگر فریاد هم بزنیم

کسی نمی فهمد

و دل خوش کرده ایم که سکوت کرده ایم

سکوت پر بهتر از فریاد تو خالیست

دنیا را ببین...

بچه بودیم از آسمان باران می آمد

بزرگ شده ایم از چشمایمان می آید!

بچه بودیم دل دردها را به هزار

ناله می گفتیم همه می فهمیدند

بزرگ شده ایم

درد دل را به صد زبان به کسی میگوییم

هیچ کس نمی فهمه...

نوشته شده در دوشنبه 89/5/11ساعت 4:35 عصر توسط مختار تندر نظرات ( ) |