...ببار باران که دلتنگم...مثالِ مرده بي رنگم
ببار باران کمي آرام...
که پاييز هم صدايم شد...که دلتنگي وتنهايي رفيق باوفايم شد
ببار باران......
بزن برشيشه ي قلبم بکوب اين شيشه را بشکن
که درد کمتري دارد اگر با دستِ تو باشد
ببار باران.....
که تا اوج نخفتن ها مدام باريدم ازيادش
ببار باران..درخت وبرگ خوابيدن
اقاقي..ياس وحشي..کوچه ها روزهاست خشکيدن
ببار باران..جماعت عشق را کشتن
کلاغا بوته ي سبز وفا را بي صدا خوردن...
ولي باران تو تاخانه همسايه و تا من مي باري......
مي شوي يک ابرتوخالي
ببار باران........
ببار باران..................که تنهايم
