چم مهر
در غروبی ساکت و غمگین و زمستانی سرد و غریب، عبور بیهوده ی یک نفس از کنار جسم بی روحم مرا آشفته کرده... دیگر هیچ چیز برایم باقی نمانده... فردایی در کار نیست... روزگار برایم به پایان رسیده... لعنت به تو ای روزگار!!! اینجا قشنگه ولی جای من نیست... اینجا زیباست ولی خاک من نیست... این درد، درد غربت است و سخت سنگین است... درست و دقیق از پیشینه ی شما خبر ندارم... ولی ما لرها، لر ایرانیم... نیامده ام جواب گستاخی شما که از سگ کمتر هستید را بدهم!!! یا از پیشینه ی پاک اقوامم دفاعی بکنم... توهین بیشتر به قومم را روزی میبینم که شما را با یک عذرخواهی ساده به تلویزیون برگردانند... اگر کاره ای در مملکت بودم برای سرتان جایزه ای معادل قیمت یک گاو در نظر می گرفتم... گرچه گاو شرافتش از بعضی انسان نماهایی مثل شما بیشتر است... راستی!!! آنموقع که بی ناموسی مد نشده بود تو زبانزد خاص و عام بودی...یادت هست!!! اگر انسانی، انسانی را به خاطر گناهی سرزنش کند، نمیرد تا خود به آن گناه مرتکب شود... حیرت انگیز است یعنی حق نداری به کسی بگی چرا این کارو کردی!!! چون تو نبودی و هیچی نمیدونی!!! اگر تو جای اون آدم بودی شاید خیلی بدتر از اون انجام میدادی!!! در نتیجه اصلا اجازه نداریم حتی توی ذهنمون کسی رو قضاوت کنیم!!! و چقدر ما این کار را انجام می دهیم و چقدر با اعتماد به نفس و با قاطعیت و بحق در اولین شب زمستان دلم برای تو تنگ می شود و گونه هایم خیابان نمناک یک شب پاییزیست... چقدر به تو وابسته ام به یاد دارم شبهایی را که تا سحر در خیابان های این شهر پاییزی در زیر بغض ابرهایت قدم بر می داشتم و خاطرات شیرین درد را با تو تکرار می کردم به یاد دارم غرش آسمانت را در هنگام آشتی دو ابر... ای کاش می دانستم به کجا خواهی رفت تا نامه ایی برایت می نوشتم... آخرین شبت را یادت هست؟؟؟ یادت هست با هم باریدیم؟؟؟ یادت هست تو بر من فریاد می زدی و من... فقط می باریدم... بدان که فقط تو می دانی بارانی بودن دل مرا در این شب یلدایی... تو رفتی ولی من به پاس آخرین بودنت هنوز میبارم... و هنوز هوای دلم پاییزی و بارانی است... خداحافظ بهانه شب های دلتنگی من... خداحافظ پاییز (این شب تمام فکرم پیش مادرم و فردین داداشم بود و چقدر اشک ریختم) در نگاهی که به پایگاه اطلاع رسانی بیان روز داشتم، ناخودآگاه دیدن یک تیتر در مورد محور خرم آباد – پلدختر نگاهم را دقیقتر کرد و کنجکاو شدم تا ببینم آیا تدبیری برای بهبود این قتلگاه مردم مظلوم لرستان شده یا خیر!!! صحبت از اصلاح بود که با دیدن این خبر خوشحال شدم و با خودم فکر کردم که خداروشکر مسئولین به فکر افتاده اند و گوش شیطان کر جاده اصلاح خواهد شد. باور غلط من این بود که این جاده یا سه بانده خواهد شد یا چهار بانده و یا حداقل عبور ماشینهای سنگین را ممنوع خواهند کرد!!! ولی باور اشتباه من خیلی کوچکتر از تدبیر مدیران محترم بود و آنها چاره ای اندیشیده بودند که یک خلاقیت و نوآوری جدید در عرصه ی راهداری به شمار می آید. و اما بعد... ببینید تدبیر مدیر عزیز و محترم برای از بین بردن نقاط حادثه خیز: در طراحی فنی و رفع نقاط حادثه خیز مکاتباتی با استان صورت بگیرد و چراغ چشمک زن و سرعت گیر در سه راه بابازید نصب شود . (از نوشتن نام و جایگاه مدیر معذورم) عذرخواهی می کنم که ما نمیدانستیم تمام مشکل ما همین نصب چراغ چشمک زن و سرعت گیر است!!! اگر ایده ی شما همین است که با نصب چراغ چشمک زن و سرعت گیر نقاط حادثه خیز از بین خواهد رفت که آفرین به تدبیر استادانه ی شما و افتخار می کنیم از داشتن مدیرانی اصلح مانند شما!!! و این داستان ادامه دارد... باز باران...با "فروزان" نه!!! باز باران "بی فروزان" "بی ترانه" تو رفتی و غم میخورد بر بام خانه!!! بهت و اندوه در مرگ دختر دانشجو در بارش باران و در سایه بی تدبیری مدیران خرم آباد ...افسوس و دیگر هیچ... مسئولین شهری کجای این ماجرا قرار دارند؟؟؟ اگر قرار است تحت هر شرایطی مردم دچار آبگرفتگی و سیل شوند پس مسئولان شهری در این بین چه وظیفه ای دارند!!! براستی مسئولان بی کفایت لرستان چرا از حوادث ناگوار و تلخ سالهای قبل درس عبرت نگرفته و نمی گیرند؟؟؟ و ببینید نگاه و نظر مدیران استان به این فاجعه: استاندار لرستان: شهرداری مقصر است. عضو شورای شهر: ای کاش کل شهرداری را آب میبرد اما این خانواده داغدار نمی شدند.مقصر شهرداری است. مدیریت بحران استانداری: ما گوش زد کرده و گفته بودیم. مسئولین شهری توجه نکردند. معاونت عمرانی استانداری: نبود مدیریت شهری عامل اصلی است. و بشنوید صحبت شهردار را: اتفاق غرق شدن دانشجویان دختر، سهل انگاری خود شخص و راننده بوده و به ما مربوط نیست!!! چه بگوییم که گفتنمان نمی آید!!! شایدم مقصر اصلی انتخابات ریاست جمهوری آمریکا باشد!!! والا... و در آخر حرف مردم مظلوم لرستان: عذرخواهی می کنیم از خانواده ی داغدار... ما هنوز در بهت حادثه ی تلخ و فراموش نشدنی هستیم... ما هم دلی پردرد و اندوه داریم... در این فیلم و صحنه چیزی دیدم که فعلا از غیرت حرفی نزنم بهتر است... با نهایت شرمندگی، ما را در این غم بزرگ شریک بدانید به من نگو اونا پشت سر من چى گفتن، بگو چرا پیش تو اینقدر راحت بودن تا در باره ی من حرف بزنن!!!؟؟؟ هر پرهیزکار، گذشته ای دارد... و هر گناهکار،آینده ای... پس، قضاوت نکن!!!
باز هم فرا رسید پــایــیـزی بــا عــطر مُــحَــرم حـســــین... در عجبم از مردمی که خود زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می‌کنند اما برای حسینی که آزاده زندگی کرد، می‌گریند... حسین تشنه ی لبیک بود... افسوس که به جای افکارش، زخم های تنش را نشانمان دادند و بزرگترین دردش را بی آبی نامیدند... فتواى حسین این است: در نتوانستن نیز بایستن هست... فرارسیدن ایام سوگواری سرور وسالار شهیدان حضرت اباعبدالله الحسین (ع) برشیفتگان و عاشقان حسینی و رهروان عاشورا تسلیت باد...
| Design By : Pichak |
تلخ ترین چیز در اندوه امروزم خاطره شادمانی دیروزم در چم مهر است... چم مهر اندیشه ابدی و غرور پاک روستایی من است... روح من همیشه در چم مهر است. زیرا که همیشه و در همه حال دلتنگ چم مهرم... چم مهر زادگاه من است... خاک من است... افتخار من است... این وبلاگ را تقدیم می کنم به همه ی چم مهریهای عزیز و تمام دوستانی که دوستشان دارم... امیدوارم توانسته باشم با ایجاد این وبلاگ ذره ای از خوبیهای بی کران شما را پاسخی داده باشم... خدایا عقیده مرا از دست عقده ام مصون بدار!!! مخلص همه ی شما عزیزان؛ مختـــــــار تنــــــدر
