چم مهر
انالله و انا الیه راجعون گلچین روزگار امان نمی دهد!!! خدایا این چه مصیبت بزرگی بود!!! تازه خبردار شدم که کامین کلانتری عزیز (پسر دایی گلم) در راه تهران به چم مهر و در جاده ی خرم آباد به پلدختر به همراه خانواده ی جهان پناه بازگیر تصادف کردند و در این تصادف جانگداز کامین عزیز و جهان پناه و همسر و فرزندش بار سفر بستند و برای همیشه از پیش ما رفتند... و همسر کامین و دختر کوچولویش بستری شدند... نسیم بعد از تصادف زنده بود... ولی وقتی می بیند که پدر و مادرش جلوی چشمانش برای همیشه خوابیده اند، بلافاصله سکته می کند و تنهایشان نمی گذارد و با آنها سفر می کند... عرض تسلیت گفتن به خانواده ی دایی کار کمی نیست و دل می خواهد... اما چه کسی می تواند به خود جرأت دهد و به کلثوم بگوید که؛ کلثوم فقط تو موندی با دختر کوچولویت که اون هم امیدی به زنده موندن نداره... با تألم و تأثر فراوان درگذشت این عزیزان را به خانواده های داغدارشان و سایر دوستان و بازماندگان و اهالی روستای چم مهر تسلیت عرض می نمایم... رحمت واسعه الهی برای این عزیزان و طول عمر و سلامتی برای سایر بازماندگان را از درگاه خداوند متعال مسئلت دارم... برای شادی روحشان فاتحه ای بخوانیم
| Design By : Pichak |
تلخ ترین چیز در اندوه امروزم خاطره شادمانی دیروزم در چم مهر است... چم مهر اندیشه ابدی و غرور پاک روستایی من است... روح من همیشه در چم مهر است. زیرا که همیشه و در همه حال دلتنگ چم مهرم... چم مهر زادگاه من است... خاک من است... افتخار من است... این وبلاگ را تقدیم می کنم به همه ی چم مهریهای عزیز و تمام دوستانی که دوستشان دارم... امیدوارم توانسته باشم با ایجاد این وبلاگ ذره ای از خوبیهای بی کران شما را پاسخی داده باشم... خدایا عقیده مرا از دست عقده ام مصون بدار!!! مخلص همه ی شما عزیزان؛ مختـــــــار تنــــــدر
